Julien Gracq. Urodzony 27 lipca 1910, zmarł 22 grudnia 2007 roku. Powieściopisarz, eseista i krytyk francuski. Naprawdę nazywał się Louis Poirier. Swój literacki pseudonim utworzył od imienia stendhalowskiego Juliana Sorela i Grakchów, reformatorów systemu społecznego Rzymu.

Studiował w Paryżu. Podczas II wojny światowej wraz z innymi oficerami Armii Francuskiej przebywał w niewoli na Śląsku. Nawiązał wtedy przyjaźń m.in. z Armandem Hoogiem, pisarzem i krytykiem literackim.

W roku 1950 opublikował artykuł ostro krytykujący literaturę współczesną oraz nagrody literackie. Kiedy rok później otrzymał Prix Goncourt za "Brzegi Syrtów", pozostał wierny swojej krytyce i odmówił przyjęcia nagrody.

Gracq był pisarzem trzymającym się na uboczu, co jest godne podkreślenia, jako że wiek XX był czasem zorganizowanych wystąpień (grup i kierunków literackich, środowisk skupionych wokół czasopism itp.). Trwałe więzy łączyły go chyba tylko z wydawnictwem José Corti, które jako jedyne zainteresowane było wydaniem jego debiutanckiej powieści "Au château d'Argol" (1938, W zamku Argol), odrzuconej przez Gallimarda. Gracqa usiłowano zaliczyć w poczet nadrealistów, opierając się na pewnych zbieżnościach (poetyckość jego prozy, rola wyobraźni, patos wypowiedzi), lecz mimo wzajemnego uznania i przyjaźni Gracqa i Bretona, autor "Brzegów Syrtów" podążał własną drogą.

[Austeria, 2008]