No tak, książka jest krótka "ilościowo", jednakże długa w przekazach, jakie ze sobą niesie. To chyba pierwsza książka, którą pochłonęłam tak od deski do deski jednym tchem. A czytałam chyba 3 razy, i za każdym razem wzruszałam się czytając słowa "O kapitanie, Mój kapitanie".

To jest coś pięknego, że tak młode osoby (jak główni bohaterowie) potrafią wydobyć z siebie takie uczucia. Nie wyobrażam sobie, żeby w dzisiejszych czasach mogła odbyć się ostatnia scena.