Harlequiny, jak wiadomo, to żadna literatura, mimo że cieszą się sporą popularnością. "Karierę Emmy Harte" umieściłabym dokładnie pomiędzy nimi a resztą literatury pięknej. Jest w niej sporo z romansu, ale także z "prawdziwych" powieści, czyli mieszanka idealna na długie, listopadowe wieczory.

Akcja obejmuje większość wieku XX, a momentami okazuje się, że wszystko miało swój początek jeszcze wcześniej. Emma jest młodą służącą w wielkim dworze Fairley. Dziedzic, jego żona i dwaj synowie to prawie modelowa rodzina szlachecka. Adam Fairley chciałby czynić dobro, ale nie starcza mu zapału, jego żona, Adela coraz bardziej zamyka się w swoim świecie, a Gerald jest zupełnym snobem. Na szczęscie młodszy syn, Edwin staje się przyjacielem Emmy, co z czasem przeradza się w wielke uczucie - niestety, zakończone katastrofą.

Oczekująca dziecka szesnastoletnia Emma ucieka do wielkiego miasta - Leeds, w którym mają spełnić się jej marzenia o lepszym życiu dla niej i dziecka oraz zemsta na rodzie Fairleyów. Okazuje się świetną bizneswoman, sukces goni sukces. Dziewczynie sprzyja szczęście - nie jest zupełnie pozbawiona przyjaciół w obcym mieście. Najbardziej sympatyczną postacią jest zdecydowanie Irlandczyk Blackie O'Neill, którego urokowi uległaby każda kobieta, a co dopiero czytelniczka zdana wyłącznie na własną wyobraźnię dopowiadającą brakujące szczegóły.

Emma pnie się na szczyty powoli, ale bardzo zdecydowanie. W tle całej opowieści przemykają ledwie zauważalnie dwie wojny światowe, które dla Emmy znaczą tyle, że musi ostrożniej niż dotychczas podejmować decyzje. Obdarowana świetnym wyczuciem w interesach, nie radzi sobie w życiu prywatnym. Zaślepiona zemstą, nie zważa na szczęście osobiste, ale los nie jest dla niej okrutny i stawia na jej drodze wielu mężczyzn zasługujących na uwagę.

Proste słowa przesycone uczuciami i ciekawa akcja wciągają na wiele godzin. Podziw dla Emmy miesza się z potępieniem jej bezwzględnego dążenia do osiągnięcia celu, jej wytrwałość jest z drugiej strony motywująca, nie pozwala się poddawać.

To nie jest naiwne powieścidło dla kobiet, które odrzuca się z niesmakiem po kilkudziesięciu stronach prób. Wielopokoleniowa saga nie da o sobie zapomnieć.