"Ptasiek" to powieść psychologiczna. Nie jest łatwa w odbiorze i na pewno spodoba się nie każdemu, i bardzo dobrze! Jest to książka wyjątkowa, napisana bardzo profesjonalnie, z bardzo dobrym rysem charakterologicznym postaci, aż nie chce się wierzyć, że to pierwsza książka napisana przez Whartona. Jest napisana lekko i z dużą ilością pierwszorzędnego humoru.

USA tuż przed II wojną światową i w jej trakcie. Dwójka przyjaciół, Al i Ptasiek, dotkliwie odczuwa psychicznie skutki wojny. Ptasiek traci rozum i znajduje się w szpitalu psychiatrycznym. Al, ranny podczas zmagań wojennych w Europie, odwiedza Ptaśka w szpitalu i przypominając Ptaśkowi wspólne przygody z dzieciństwa, stara się do niego dotrzeć.

Ptasiek to człowiek wyjątkowy. Marzy o tym, by latać, by oderwać się od ziemi, uciec od rzeczywistości. Każdy z nas o tym marzy, ale Ptasiek wie, jak to zrobić. Jego świat jest podzielony na świat ludzi i świat ptaków. Ludzkich zachowań nie rozumie, nie odpowiada mu życie w schemacie. Uważa, że życie człowieka na ziemi to klatka, a grawitacja i tzw. normy cywilizacyjne to jej kraty. Z wielką pasją hoduje gołębie, a później kanarki. O wiele bardziej odpowiada mu styl życia ptaków, a możliwość latania go fascynuje. Aż chciałoby się polecieć z nim.

Polecam tę książkę wszystkim, bo każdy z nas ma coś z Ptaśka. Muszę dodać jeszcze, że lektura tej książki zmienia sposób patrzenia na ptaki :).