Nieludzki dokument z równie nieludzkich i potwornych czasów. Obraz lekarzy pracujących dla systemu totalitarnego, lekarzy - morderców i katów, których trudno już chyba nazwać ludźmi. To oni, składający przecież przysięgę Hipokratesa, łamali ją później każdego dnia i każdej godziny, mordując więźniów obozów koncentracyjnych w imię wątpliwych ideałów III Rzeszy czy też w imię własnych chorych ideałów, eksperymentów czy projektów medycznych. Oszołomienie nieograniczonym praktycznie materiałem badawczym - już nie zwierzęcym, a ludzkim, czyniło z wielu przedtem szanowanych naukowców i lekarzy potwory, które nawet dziś, z perspektywy lat, trudno nazwać inaczej. Wyzwolenie dwoistości natury ludzkiej następuje zwykle w warunkach ekstremalnych, a II wojna światowa warunki takie stwarzała nadzwyczaj często. Ludzie, którzy słuchali po pracy Schumanna, Bacha, Mendelsohna, którzy wychowali się na jakże wspaniałej literaturze romantycznej, ludzie, wydawałoby się, wysokiej kultury osobistej ukazywali swe drugie oblicze, oblicze bestii, w zetknięciu z możliwością robienia karier naukowych w oparciu o eksperymenty na istotach ludzkich, których oni już za takowe nie uważali. Pycha, obojętność na cierpienie bliźniego i postawa przedstawiciela "rasy panów" to cechy, którymi odznaczali się ci ludzie - lekarze mający nieść bliźnim pomoc i ulgę w cierpieniu. Badania nad malarią, posocznicą, zgorzelą gazową, eksperymenty z wychłodzeniem organizmu i toksyczną amunicją, eksperymenty dla I.G. Farben to tylko część potwornych zbrodni, których dopuszczali się lekarze-naziści. W książce znajdziemy też rozdział dotyczący zbrodniczych eksperymentów genetycznych dra Mengele, a także opisujący losy wielu zbrodniczych lekarzy już w okresie powojennym.

Pozycja, która niewątpliwie powinna mieć swoje miejsce w każdej bibliotece jako tragiczne memento czasów, gdy życie ludzkie nie miało dla wielu żadnej wartości.