"Jeśli młoda kobieta potrafi osiągnąć swe cele, stosując takie metody, że z niezłym skutkiem mogłaby konkurować z żyjącym sześć wieków później Macchiavellim, jeśli nawet potwór z Loch Ness był rodzaju żeńskiego, to może feminizm wcale nie narodził się w naszych czasach?

Cleve, przygarnięty przez Wikingów były niewolnik, który prawdę o swym pochodzeniu poznaje z powtarzających się regularnie od jakiegoś czasu dziwnych snów, ma wypełnić niezwykle ważną misję. Jako poseł normandzkiego króla musi doprowadzić do małżeństwa jego syna, księcia Williama, z irlandzką księżniczką Chessą. Nie jest to łatwe zadanie, na Chessę ostrzy sobie bowiem zęby książę Yorku Ragnor, a i sama księżniczka ma zgoła inne plany i za nic na świecie nie chce z nich zrezygnować."

[Opis z okładki]

Hmmm... Jedyne rozumne słowo, jakie mi przychodzi na myśl to: dziwna. Czytałam inne recenzje książek tej autorki i dziewczyny wypowiadały się raczej pozytywnie, dlatego nie mogę oprzeć się wrażeniu, że może trafiłam po prostu na słabszą pozycję Catherine Coulter? Potwierdzam, iż ma ona tendencje do tzw. "lania wody", czyli miałam wrażenia, że pisze na siłę, aby zwiększyć ilość stron. Ma bardzo dziwne pióro, takie zgrzytające... choć może to wina tłumacza? Nie wiem... Fabuła niby fajna, aczkolwiek muszę to wyrzucić z siebie - czytałam tę książkę na siłę, tylko i wyłącznie dlatego, że nienawidzę porzucać zaczętych książek. Ale wymęczenie jej zajęło mi ładne trzy tygodnie. Zawsze brałam wymówki, że mam coś ciekawszego do roboty. Dlatego radzę się dobrze zastanowić, czy na pewno nie ma już nic innego w bibliotece... :)