Czwarty tom zbeletryzowanej biografii Napoleona obejmuje lata 1812-1821.

Cesarz na czele Wielkiej Armii wkracza do Rosji. Odtąd powoli jego gwiazda zaczyna gasnąć. Pokonany przez srogi klimat, a potem sprzymierzoną przeciw niemu Europę, zostaje zesłany na Elbę. Jeszcze raz zrywa się do lotu, ale nad błotnistą równiną Waterloo nie wstanie już słońce Austerlitz. Anglicy przykują Napoleona do skały Wyspy Świętej Heleny.

Niedawno jeszcze cesarz królów, walczy do końca z czasem i zapomnieniem, w którym chcą go pogrążyć wrogowie. Odnosi swe największe zwycięstwo, żyje w pamięci potomnych. Jest nieśmiertelny.

[Rebis, 2002]