Róża, Adam i Robert. Troje bohaterów, trzy warianty tej samej życiowej przypadłości. Tę opowieść o emocjonalnym letargu napisałem na podstawie własnego scenariusza. Gramatyka filmu znajduje swój odpowiednik w strukturze powieści: ujęciom i scenom odpowiadają akapity i podrozdziały. Pisarz ma jednak tę przewagę nad reżyserem, że nie musi pozostawiać przestrzeni pozakadrowej w sferze domysłów widza; w książce wolno zmieścić wszystko to, na co w filmie zabrakło miejsca.

Wojciech Kuczok

[W.A.B., 2008]