Bohaterka "Anemonów", Natasza, jest czterdziestoletnią kobietą, której życie to oślepiający kolaż miłości, nienawiści, smutku, wybaczenia i wreszcie ukojenia.

Pełna inwencji, utalentowana, nieprzeciętnie obdarowana przez los urodą i emanująca wdziękiem, traci po kolei wszystko. Taniec, teatr, malarstwo, rodzinę, dom, zdrowie. Dlaczego wygrywają kobiety nikłe, szare, pozostające głęboko w jej cieniu, a mężczyźni, kochający ją obsesyjnie, uciekają z jej życia? Czy powrót do rodzinnego domu pozwoli jej zebrać siły, by zmierzyć się z przeznaczeniem?

Czytając "Anemony" wierzysz w tę historię, bo życie niestety często rozczarowuje. Dlatego tak bardzo chcesz, by Nataszy się udało. Właśnie jej. By zrozumiała, że nie na darmo ta cała walka, bo choć miłość nie zawsze przychodzi, to czasami wystarcza - jak powiedziała Emily Dickinson: "sam mozół jej szukania".

"Żywy puls narracji, dramatyzm fabuły, bezsprzeczny autentyzm postaci i ich losów, stylistyczna dojrzałość Autorki - wszystko to sprawiło, że z przyjemnością i zainteresowaniem odnalazłem to wszystko w prozie Elżbiety Wojnarowskiej".
Ireneusz Kania, krytyk literacki

"Powieść Elżbiety Wojnarowskiej jest napisana z pasją. Ma kilka poziomów wtajemniczenia. Świetnie się ją czyta. Nad całością tekstu unoszą się ontologiczne pytania: "Czy można uciec od przeznaczenia". "Czy człowiek może przełamać swój los"".
Ireneusz Engler, reżyser filmowy

"Ta książka tak emocjonalnie przeżyta, napisana pięknym językiem, może zafrapować czytelnika dziwnością opowieści i filmowym wręcz rytmem zmieniających się obrazów".
Józef Baran, pisarz

[Zysk i S-ka, 2004]