"Być tam na górze, ścigać się i walczyć, zakładać rodziny i rodzić, obsiewać pola, budować miasta, kopać kanały. (...) Każdy, kto ma trochę rozumu, będzie pytał: Po co? Po co to, skoro i tak wszystko się straci? My mamy Nic od razu, od świętego początku, a więc Nic nie tracimy. Dlatego lepsze jest Nic niż jakieś Coś, drodzy miejscy filozofowie."

"Och, gdyby tak móc zatrzymać się tutaj w tej ciepłej mgle, zanurzyć w pachnącej wodzie, a potem oddać się dobrym ludzkim dłoniom, ich pieszczocie. Ciało do ciała, skóra do skóry, usta do ust. Czego nam trzeba więcej niż to proste równanie, najprostsza geometria."

"Tworzy się z niepokoju. Tworzy się ze strachu i ku nieszczęściu, bo wszystko, co stworzone, musi się rozpaść. Każde "niech" jest początkiem katastrofy."

O ludziach:
"Nic nie było porównywalne z nimi w ich kruchości. Nawet trawa wydawała się przy nich wieczna i niezniszczalna, nawet kwiaty były przy nich jak wykute ze stali."

"Wszystko zdarza się tylko raz i my sami jesteśmy jednorazowi. Nie było nas, zanim się urodziliśmy, i nie będzie nas, gdy umrzemy. Raj - to cyfrowy sen. Nikt nas nie wybawi, nie naprawi, nie zadośćuczyni. Każdego dnia stajemy się jeszcze bardziej bezradni."

"-Istniejecie tylko na pół gwizdka. Żadnych żałosnych ekscesów żywej istoty - mówi do much.
Cieszą się choćby i z tego. Cieszyłyby się i z jednej trzeciej, i z ćwierci. Odpowiadają coś bzyczeniem. Lepiej jest być niż nie być - nie mają wątpliwości."


Anna In w grobowcach świata (Tokarczuk Olga)