"Miłość w czasach zarazy" planowałam przeczytać od bardzo dawna, jednak dopiero parę dni temu udało mi się trafić na tę książkę w bibliotece. Wypożyczając ją, usłyszałam opinię przypadkowo przebywającej tam osoby, jakoby książka ta zawierała historię nudną, nie nadająca się w żaden sposób do opowiedzenia. Ponieważ do tej pory słyszałam same pozytywne komentarze na temat twórczości Márqueza, to zdanie zaintrygowało mnie i sprawiło, że zabrałam się za lekturę z jeszcze większym zaciekawieniem, zaraz po powrocie do domu. I teraz, zaledwie 2 dni później, muszę stwierdzić, iż zupełnie nie rozumiem opinii tej osoby! Márquez opowiada o miłości tak, że nie sposób oderwać się od lektury. Do samego końca utrzymuje swoją historię żywą, pomimo to, że przez cały czas patrzymy na bohaterów przez pryzmat starości i upływającego czasu. Ponad 50 lat nieustannego oczekiwania! - tak silne potrafi być prawdziwe uczucie! Piękne.

A zatem tym, którzy odnajdują przyjemność w czytaniu pięknych historii, gorąco polecam. Razem z Ferminą Dazą i Florentinem Arizą przeżyłam ponad 50 lat, dlatego dziwne byłoby, gdyby nie powstały między nami więzi sympatii. Sympatii, która zapewne przerodzi się w przyjaźń z Márquezem.