Zawsze, kiedy pociąg wjeżdżał pod ziemię, ogarniało ją to uczucie zapału, nadziei i tajemniczego podniecenia; tak jakby codzienne życie było fotografią bezkształtych przedmiotów w kiepskich kolorach, to zaś szkicem wykonanym kilkoma gwałtownymi ruchami, które sprawiały, że rzeczy wydawały się jasne i istotne - i warte czynienia*.


---
* Ayn Rand, "Atlas zbuntowany", tłum. Iwona Michałowska, wyd. Zysk i S-ka, 2004, s. 36.