Zrozumienie siebie prowadzi do prawdziwej istoty człowieczeństwa, gdzie bezwartościowe i obojętne okazują się takie zewnętrzne cele, jak pieniądze, seks, sukces, władza, chyba że traktuje się je jak szyfr, którego odczytanie prowadzi do poznania siebie[1].

Poznając siebie, pragnąc zrozumieć ludzki los i nadać sens istnieniu i rzeczom, można pokonać samotność. (...) Jeśli samotność jest dla kogoś cierpieniem, to dlatego, że nie zna on samego siebie, że nie zrozumiał struktury życia, nie akceptuje do końca naszej ludzkiej kondycji. (...) Wielu ludzi pragnie mieć przyjaciela, by ich zrozumiał, podczas gdy sami nie są w stanie zrozumieć siebie[2].

Poznanie siebie jest równoznaczne z poznaniem świata. (...) Rzeczywistość jest nieskończenie nasycona i rozległa, a co za tym idzie, interpretacja siebie i świata nie ma końca[3].

Żyć to stawić czoło tajemnicy istnienia, mimo świadomości, iż nie wyczerpie jej nigdy jedna ostateczna odpowiedź[4].

Jesteśmy. Istniejemy. I z samego tego faktu istnienia powinna wypływać świadomość zadania – bez względu na charakter tego zadania – jakie każdy z nas posiada. (...) Trzeba nadać sens samym sobie i rzeczom, które nas otaczają. To jest prawdziwe zadanie każdego z nas. (...) Każdy człowiek bez wyjątku będzie się musiał przed sobą rozliczyć, kiedy zostanie sam i będzie musiał udzielić sobie odpowiedzi, bo ludzka istota ze swej natury nie może żyć nie nadając sensu. To jest przekleństwo albo szczęście człowieka. (...) Chcąc nie chcąc człowiek jest zmuszony do nadawania sensu, jeśli pragnie odnaleźć spokój i równowagę. W przeciwnym razie chroniczna nerwica będzie mu towarzyszyć aż do śmierci[5].

Człowiek może żyć jako żywy lub jako martwy. Żyć jak człowiek martwy, to nie decydować, nie dokonywać wyboru, nie chcieć wiedzieć, nie chcieć poznać. Jednym słowem nie nadawać sensu sobie samemu, a zarazem rzeczom. (...) Możemy przeżywać życie albo pozwolić, by ono przeżywało nas[6].



---
[1] Valerio Albisetti, "W poszukiwaniu szczęścia", tłum. Marta Wojewoda, wyd. WAM, Kraków 2002, s. 7.
[2] Tamże, s. 8.
[3] Tamże, s. 9.
[4] Tamże, s. 10.
[5] Tamże, s. 14-15.
[6] Tamże, s. 20.