Ilu z nas wie, że ostatni piastowski książę śląski - Jerzy Wilhelm - zmarł dopiero w II połowie XVII wieku, a dokładnie 21 listopada 1675 roku? Gdyby nie fakt, iż w momencie śmierci liczył sobie zaledwie 15 lat, to dynastia Piastów Śląskich przetrwałaby zapewne o wiele dłużej.

Mnie w tej ciekawie i barwnie napisanej książce ciekawiły szczególnie związki Piastów Śląskich z ojczyzną ich protoplasty Władysława II Wygnańca - Polską. Było z tym bardzo różnie i to nie tylko z winy śląskich Piastowiczów. Byli wśród nich tacy, którym zdecydowanie bliższe były wzory niemieckie czy czeskie, i ci, niestety, przeważali, a z upływem czasu stali się poważną większością. Ale byli i tacy, którzy pamiętali o swoim pochodzeniu, pragnęli budować bezpieczeństwo w oparciu o Koronę Polską, ba - mieli nawet ambicje zostania królami polskimi. Henryk Brodaty czy Henryk IV Probus są tego najlepszym dowodem. Starania ich w tym względzie są bardzo obszernie opisane w książce Zygmunta Borasa.

Jestem ponadto pewien, że książka przypadnie do gustu szczególnie tym miłośnikom historii, którzy mieszkają na Dolnym czy Górnym Śląsku. Oni też najlepiej będą potrafili ocenić trafność przedstawionych w tej książce faktów. A ponieważ opowiedziane w niej historie mają nieraz nader zaskakujący przebieg, tym bardziej zasługują na poznanie. Ponadto książka, opisując historię piastowskich książąt śląskich w chronologicznym ciągu, daje możliwość uchwycenia dziejów Śląska i dokładnego zrozumienia, co było przyczyną jego oderwania od Polski na wiele wieków.

"Książęta Piastowscy Śląska" to podróż od Ziemi Cieszyńskiej po Ziemię Lubuską, to podróż od XII po XVII wiek.