"Narkomanka" to książka napisana przez Józefa Stompora - lekarza, który specjalizuje się w leczeniu alkoholików i lekomanów. Akcja dzieje się na początku lat siedemdziesiątych, kiedy to niewiele mówiło się w Polsce o sprawie narkomanii. Autor poruszył jednak ten problem, ponieważ narkotyki zaczęły gwałtownie szerzyć się w środowiskach młodych ludzi. Na Zachodzie były już straszliwą codziennością, w Polsce zaś zaczęły znajdować dobry dla siebie grunt.

Głównymi bohaterami powieści są lekarz Robert Cwaliniak oraz wiedeńska dziennikarka Monika Sordo. Ona przyjeżdża, by szukać materiałów do nowego artykułu i jest bardzo zainteresowana narkomanią w Polsce, on natomiast jest świetnie zapowiadającym się lekarzem, który twierdzi, iż problemu narkotyków w Polsce nie ma. Dopiero pod koniec książki dowiadujemy się, że życie Moniki jest ściśle związane z narkomanią.

Książka oprócz problemu narkomanii ukazuje również inne istotne i mniej istotne wątki. Sięga do lat wojennych i walk z nazistami na terenach Kurpiów. Ukazuje ludzi uwikłanych w problemy alkoholizmu i lekomanii. Moim zdaniem, niektóre wątki są tam jednak zbędne i dość męczące dla czytelnika, ponadto niczego nie wnoszą do powieści (jak choćby opisy udziału Cwaliniaka w polowaniu na kaczki).

Ogólnie rzecz biorąc, nie jest to powieść, którą czyta się jednym tchem. Wciąga, ponieważ czytający chciałby wiedzieć, jakie były losy Moniki Sordo, jak bohaterowie rozwiązali problemy itp... Natomiast pewne wątki są wręcz nudne i po przeczytaniu ich nie znajdujemy odpowiedzi na pytanie: w jakim celu autor wstawił ten fragment? Jest to może dość subiektywne stwierdzenie, myślę jednak, że wiele osób będzie miało takie odczucie podczas czytania tej powieści.