W dzieciństwie, pamiętam, książka Jurgielewiczowej nie podobała mi się. Kiedy przeczytałem ją jako dorosły diametralnie zmieniłem zdanie. Opisuje świat młodości z wielu perspektyw. Nie pozwala na jednostronne oceny, oddaje te sprzeczne uczucia, które krążą w człowieku. Te złe, które czasem biorą górę i których potem człowiek się wstydzi (bądź nie, bywa i tak). I te dobre, które jednak wygrywają. Psychologia postaci świetnie rozbudowana. Naprawdę, bardzo dobra książka.