Zezé, chłopiec z bardzo ubogiej rodziny, nieprzeciętnie wrażliwy i inteligentny, stwarza sobie świat fantazji, w którym chroni się przed otaczającą go brutalną rzeczywistością, obdarzając ludzkimi przymiotami zwierzęta i rośliny. Ukochane drzewko pomarańczowe staje się jego jedynym przyjacielem, któremu zwierza się ze swych nieszczęść oraz opowiada o dziecięcych psotach i figlach.

W nieprzyjaznym świecie dorosłych Zezé znajduje jednak czasem wsparcie i uczucie; przede wszystkim u Portugalczyka, Manuela Valadaresa, który w pewien sposób zastępuje mu ojca.

Jednakże życie zbyt wcześnie uczy chłopca, czym jest cierpienie. Niewinne i beztroskie dzieciństwo zostaje na zawsze przerwane przez przedwczesne doświadczenie bólu i tęsknoty.

[Muza, 2007]