Co czuje czytelnik podczas lektury "Narrenturmu" i całego cyklu husyckiego A. Sapkowskiego?

Przenika nas chłód i wilgoć lochów i krypt.
Włosy mierzwią się od wilgoci zimnych korytarzy.
Do nosów wdziera nam się pył i kurz katakumb.
Oczy bolą od przenikania ciemnych lasów.
Zapach aromatycznego dymu unoszącego sie w ciasnej gospodzie ściska nas za żołądek.
Czujemy na sobie wzrok napotkanych towarzyszy podróży po Śląsku i Czechach.

Jaka szkoda, że te czasy już minęły... Niby średniowiecze, a jednak według mnie raczej romantyzm.