Akcja pierwszego tomu powieści Kazimierza Korkozowicza rozpoczyna się w 1672 roku. Był to rok szczególny dla naszego kraju, tak pełen bitew i potyczek, jak chyba żaden inny aż do czasów napoleońskich. Rok, w którym szlachecka anarchia i słabość władz centralnych doprowadziły do upadku Kamieńca i haniebnego pokoju buczackiego, do konfederacji w Gołębiu i nieomal do kolejnej wojny domowej.

Chaos polityczny i słabość militarną Polski usiłowała wykorzystać Turcja. Geniusz wojenny Jana Sobieskiego uratował jednak Rzeczpospolitą od upadku. Zwycięska kampania przeciwko Tatarom, a potem wspaniałe zwycięstwo nad Turkami pod Chocimiem zasadniczo zmieniły sytuację.

Na takim tle autor ukazuje walkę tajnych agentów Sobieskiego z wywiadem mocarstw ościennych. Barwne opisy kampanii wojennych i utarczek z nieprzyjacielem przeplatają się w tej powieści z pełnymi emocji scenami pościgów, porwań i ucieczek. Wartka akcja, obfitująca w niespodziewane zwroty, przenosi się z królewskich dworów i pałaców magnackich w zacisza buduarów i tajnych kancelarii, gdzie snuto nici spisków mających na celu zadanie Rzeczypospolitej ostatecznej klęski.

Tragedie polityczne splatają się tu ściśle z tragediami poszczególnych bohaterów książki: gdy sekretarz hetmana, Damian Żegoń, po wielu burzliwych perypetiach rozwiązuje wreszcie zagadkę tajemniczego pierścienia oraz szyfru używanego przez tajnych agentów habsburskich, spada na niego nowy cios, i to z najbardziej nieoczekiwanej strony...

Do tego dochodzą nowe zagadki: w jakim celu przyjaciel Żegonia musi za wszelką cenę dotrzeć do Stambułu? Co kryje się za legendą o wielkim skarbie okrutnego hulaki Wołczara? Dlaczego wdowa po tym człowieku, piękna Tamara, musiała przyjąć rolę tureckiego szpiega? Oto niektóre tylko wątki, składające się na treść tej książki.

[Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1984]