Która z nas, córek, nie ma mniejszego lub większego problemu z dogadaniem się z własną matką? Problem staje się większy, a raczej bardziej złożony, gdy matka nie włada najlepiej językiem córki, a dla córki kultura, w której wychowała się jej matka, jest odległa, egzotyczna i co tu dużo mówić, nie do końca zrozumiała.

„Klub Radości i Szczęścia” napisany przez Amy Tan to opowieść o losach czterech matek i ich córek. Opowieść o życiu i o tym, że przed własną rodziną, przed korzeniami, z których ona wyrosła, nie da się uciec. Jest to opowieść o kobietach, które przeszły bardzo wiele w swoim życiu. Mieszkały w Chinach przed II wojną światową, w kraju, w którym kobiety nie miały wiele do powiedzenia. Właściwie nic nie miały do powiedzenia, bo o ich losie decydował ktoś inny. Swatano je, gdy jeszcze dobrze nie chodziły, więc małżeństwa na ogół nie były udane. Potem oczekiwano po nich ślepego posłuszeństwa i tego, by rodziły dzieci, najlepiej chłopców.

Cztery kobiety różnymi drogami po II wojnie światowej dostają się do USA, gdzie w nowej kulturze, środowisku zaczynają swoje życie. Wychodzą za mąż, niektóre nie po raz pierwszy, na świat przychodzą córki. Są one już całkiem inne od swych matek, bo wychowują się w świecie zachodnim. Ich matki pragną, by z obu kultur czerpały to, co najlepsze, ale nie jest to wcale takie proste.

Cała książka to przeplatane opowieści matek i córek. Próba odpowiedzenia sobie na pytanie: kim tak naprawdę jestem? Próba dotarcia do najbliższych osób. Punktem wyjścia książki jest śmierć matki Jang-mei Woo. To ona zostawia swojej córce niecodzienne zadanie: ma odnaleźć w Chinach jej siostry-bliźniaczki, które zaginęły podczas wojny, gdy miały roczek. Tak zaczyna się wielka retrospektywna odyseja, bo do poszukiwań zagubionych zachęcają trzy ciotki, które też snują swoją nić życia. Każda z tych nici to niepowtarzalna historia jednego życia. W pewnym punkcie każdej nici tworzy się nić nowa. Nić życia ich córek, które - chcą czy nie chcą - są Chinkami, a to w szczególny sposób wpływa na ich życie.

Aby w pełni zrozumieć książkę, trzeba ją samemu przeczytać. Każda z bohaterek to nowy wątek, nowa nić, która wraz z pozostałymi tworzy niesamowitą pajęczynę kobiecych losów na dwóch różnych kontynentach w XX w.