Petra Procházková wprowadza nas w muzułmański świat Afganistanu tuż po upadku rządów talibów. Razem z wychowaną w Moskwie bohaterką „Friszty” przekraczamy próg jednego z kabulskich domów, poznajemy codzienne życie i sekrety rodziny, której stała się ona integralną częścią. W 2001 roku do Afganistanu przyjeżdża zagraniczna pomoc, by krzewić cywilizację w tym „dzikim kraju”...

Książka Procházkovej świadczy o głębokim zrozumieniu autorki dla innej tradycji i kultury. Obce nie znaczy gorsze i nie zawsze trzeba zmieniać życie tych, których obyczaje mogą się nam wydawać drastyczne.

Czytając tę książkę, będziecie śmiać się i płakać, lecz przede wszystkim odkryjecie tajemnice afgańskich mężatek.


„Są takie kobiety, których nie sposób zapomnieć, bo mają coś w sobie z aniołów. Taka jest Petra. Zawsze zostawia po sobie dobro. Piszę z Kabulu. Nie wiem, czy Petra jest jeszcze w Afganistanie. Nie mam do niej telefonu ani maila. Czytam »Frisztę«. Za oknem wiatr, pył... Burza piaskowa. Kilka godzin temu w centrum miasta zginęło czterech Talibów i kobieta w ciąży. I myślę, że właśnie portret tej ostatniej ofiary znajduję we »Friszcie«”.

Marcin Mamoń


„Od Petry Procházkovej dowiadujemy się rzeczy, których nie powiedzieliby nam Afgańczycy. Albo uznaliby je za zbyt intymne (Afgańczycy biją żony, a w noc poślubną palą z nimi haszysz) albo za nieistotne (mężczyźni sikają w kucki, a dzieci nie noszą majtek). Zwyczaje bohaterów »Friszty« bywają egzotyczne. Męża napawa dumą, że żona z kolacji z zagranicznymi gośćmi wróciła w bagażniku, a nie, jak reszta pasażerów, na siedzeniach. A upokarza go, że odezwał się do niej obcy mężczyzna. Jednak duma jest zawsze słodka, a upokorzenie wszędzie boli tak samo. To mądra, wzruszająca i dowcipna książka o Innym, który nie jest wcale taki inny”.

Ludwika Włodek-Biernat

[Wydawnictwo Czarne, 2008]