Ładny chłopiec, czyli Bolesław Tanczyński, to zniewieściały i cyniczny dwudziestolatek o wielkopańskich zapędach. Jego celem jest bogaty ożenek i dostatnie życie, dlatego nie przebiera w środkach, aby osiągnąć zamierzony cel. Wykorzystuje podobieństwo swego nazwiska do nazwiska Tęczyńskich, wymyślając bajkę o pokrewieństwie z tym rodem i nieszczęśliwym wypadku, który zubożył jego rodzinę. Bazuje na naiwności i dobroci innych, ale kłamstwo ma krótkie nogi... Niedoszły arytokrata szybko zostaje zdemaskowany, a jego cele odkryte…

W "Ładnym chłopcu" skrytykował pisarz mieszczaństwo. Stworzył całą galerię postaci, w które wymierzył ostrze swej satyry. Profesor Maciórek, radczyni Dziemba, Serafin Brzuchowski, hrabina Laura - to zaledwie niewielka część napiętnowanych przez autora postaci.

Kraszewski bardzo nieufnie odnosił się do rodzącego się na ziemiach polskich kapitalizmu, w którym widział niebezpieczeństwo. Żądza pieniądza i chęć łatwego wzbogacenia się pod pozorem dbania o dobro ojczyzny i szczytne ideały zostały przez autora bezwzględnie potępione. Temu problemowi poświęcił też inne utwory, na przykład "Roboty i prace", "Wielki nieznajomy" i "Żyd".