Piero Camporesi prowadzi nas przez kręte ścieżki ikonologii życia materialnego: ziół, kwiatów, drzew, owoców. Pierwsze miejsce przypada tu "hieroglifowi rozkoszy" - jabłku; następnie mamy do czynienia z mlekiem - płynem prawdziwie archetypowym, kojarzącym się ze spermą i krwią, wywołującym obrazy zapłodnienia i dojrzewania. Kolejnym przedmiotem refleksji staje się ser - pokarm naznaczony oddziaływaniem niewidocznych, życiodajnych potęg, demonów metamorfozy. W centrum tego symbolicznego uniwersum odnajdujemy ludzkie ciało, emblematyczną przestrzeń poddaną obserwacji, sekcji, anatomicznej eksploracji, cel poznawczych i ekstatycznych podróży.

"Camporesi odtwarza obyczaje, uczucia, lęki i namiętności, które wydawały się nam odległe, i zaprasza nas, abyśmy się sami sobie przyjrzeli. Pozwoli nam to zrozumieć mroczną więź, jaka istnieje pomiędzy obrzędami i mitami przeszłości a naszymi dzisiejszymi odruchami".
Umberto Eco


Pietro Camporesi (1926-1997) - wieloletni wykładowca na Uniwersytecie Bolońskim, jeden najznakomitszych przedstawicieli włoskiej humanistyki XX wieku. Stworzył swoją własną antropologię kultury, badającą rozmaite aspekty życia materialnego w okresie od późnego średniowiecza do baroku. Szczególną uwagę poświęcał cielesności, zachowaniom „niskim”, a także różnego rodzaju formom represji, jakim ludzie w ciągu wieków poddawali swoje ciała. Światowy rozgłos zyskał swoimi pracami sytuującymi się na styku rozmaitych dyscyplin badawczych: literaturoznawstwa i historii, socjologii i teologii, psychologii i dietetyki. Jest autorem m.in.: "Il sugo della vita" (Sok życia, 1984), "Il paese della fame" (Kraina głodu, 1985), "La casa dell’eternità" (Dom wieczności, 1988), "I balsami di Venere" (Balsamy Wenery, 1988), "La terra e la luna" (Ziemia i księżyc, 1995).

[słowo/obraz terytoria, 2005]