"- Wyrzygałaś się na Niego?! - Anka oparła się o ścianę.
- Tak jakby - wymruczałam z czołem na cudownie chłodnej tafli lustra. Na karku miałam zimny kompres ze zmoczonej chusteczki, który jakoś trzymał mnie przy życiu.
- Ty to masz inwencję, dziewczyno. Jeszcze nigdy nie słyszałam o tak spektakularnej rozmowie końcowej..."*.

Po kilkunastu minutach powolnego kroku pomiędzy półkami Empiku, wzrok mój padł na tę oto właśnie książkę. Po przeczytaniu okładki dowiedziałam się, że do czynienia mam ze swoistym debiutem Karoliny Macios. Jak to zwykle bywa, debiuty bywają różne, pobieżnie przekartkowałam książki i żwawym krokiem ruszyłam do kasy - z ową książką pod pachą.

32-letnia Ada, jej przyjaciółka lesbijka, matka z brakiem gustu, siostra właśnie przechodząca przez jakże typowe problemy małżeńskie, szef niepotrafiący trzymać przyrodzenia w spodniach, piękny wykładowca hiszpańskiego i uroczy Kastrat - kot nieznoszący facetów własnej właścicielki. Mieszanka wybuchowa? A jakże.

Lekko napisana książka o perypetiach dnia codziennego jakże miłej bohaterki, która ma tendencję do wcielania w życie dziwnych pomysłów, powodujących jeszcze gorsze konsekwencje. Przeczytana przeze mnie w jeden wieczór, nieraz powodująca niekontrolowane wybuchy śmiechu.

Jak najbardziej udany debiut i książka godna polecenia do czytania szczególnie w chwilach depresyjnych, jak również ot, tak.


---
* Karolina Macios, "Wszyscy mężczyźni mojego kota", wyd. Znak, 2008, s. 47.