Pierwsze krajowe wydanie jednej z najważniejszych książek o wojnie i okupacji. Znakomita panorama życia i działań Polski Podziemnej od jej narodzin do likwidacji w lipcu 1945 roku. Książka uznana w dorocznej dyskusji pisarzy emigracyjnych w audycji Radia Wolna Europa za najlepszą książkę roku 1957.

Zygmunt Zaremba (1895-1967) należał do czołowych działaczy politycznego Podziemia. Był jednym z przywódców przedwojennej PPS, posłem na Sejm z jej ramienia, pełnym temperamentu publicystą. We wrześniu 1939 współorganizował obronę Warszawy, od samego początku tworzył zręby konspiracyjnej PPS-WRN, jako jej przedstawiciel wszedł do Rady Jedności Narodowej. Tylko dzięki zbiegowi okoliczności nie znalazł się w grupie szesnastu wywiezionych do Moskwy. Kontynuował pracę konspiracyjną. Wkrótce jednak, nie widząc perspektywy dla swej działalności w kraju, zagrożony aresztowaniem przez bezpiekę, uszedł w 1946 do Francji, gdzie bezzwłocznie podjął działalność publicystyczną i polityczną, którą prowadził aż do swej śmierci; był między innymi przewodniczącym Rady Centralnej PPS na emigracji. Nieprzejednana postawa wobec komunizmu spowodowała, że przez długie lata obowiązywał w Polsce bezwzględny zakaz publikowania jego pisarstwa.

[Wydawnictwo Literackie, Kraków 1991]