Dostałam "Elantris", obejrzałam, dowiedziałam się, że to o pięknym mieście, o srebrzystych ludziach pełnych wewnętrznej magii, dobra i radości, a ostatnie zdanie opisu z okładki (Wydawnictwo Mag, 2007) szast-prast przekreśliło całość - nie jest słodko ani miło, jest ponuro i groźnie.

No i bardzo dobrze, że tak to przekreślono, nie może być za słodko, za miło. O wiele bardziej interesująca jest obserwacja, jak para głównych bohaterów przebija się przez narastające trudności jak górnik przez ścianę w kopalni. Ona twarda, inteligentna, trochę złośliwa i w środku bardzo wrażliwa. On podobny, choć może mniej złośliwy. Ich losy, na tle walk o władzę i intryg przeróżnych, wciągnęły mnie jak bagno i nie wypluły, dopóki książki nie skończyłam.

Koniec zadowala, rozwiązanie zagadek w poszczególnych wątkach oraz mała zaskakująca drobnostka całkowicie mnie usatysfakcjonowały.

Całość na piątkę, a nawet na piątkę z plusem. Teraz zachęcam męża do czytania.