„Detektywi w służbie miłości” to zbiór krótkich opowiadań Aghaty Christie, na który składa się osiem tytułów: „Kłopoty w Pollensa Bay”, „Drugi gong”, „Żółty irys”, „Serwis do herbaty Arlekin”, „Gwiazda Zaranna”, „Detektywi w służbie miłości”, „Najukochańszy pies” oraz „Kwiat magnolii”.

Tytuł całego zbioru sugeruje nam, że każde opowiadanie będzie miało wątek detektywistyczny. Jednak tak nie jest, co mnie bardzo zaskoczyło. „Najukochańszy pies” i „Kwiat magnolii” wg mnie w ogóle nie pasują do całości. Są takie jakieś… sztuczne. Czytając je odniosłam wrażenie, że Christie wcale nie pokazuje w nich swojego stylu. Te dwa opowiadania uważam za najgorsze ze wszystkich ośmiu.

Najbardziej do gustu przypadły mi „Żółty irys” i „Drugi gong”.

„Żółty irys” rozpoczyna się tajemniczym telefonem, który odbiera detektyw Herkules Poirot. Dalsze wydarzenia zdają się nie mieć sensu ani logicznego wytłumaczenia, ale cóż to jest dla najlepszego detektywa na świecie?

Opowiadanie „Drugi gong” jest chyba klasycznym przykładem kryminału. Akcja rozgrywa się we wspaniałej posiadłości, w której zostaje popełnione tajemnicze morderstwo. Cała zbrodnia wydaje się zaplanowana co do najmniejszego szczegółu, jednak czujne oko Poirota dostrzeże każdy niezgadzający się detal.

Ogólnie uważam, że „Detektywi w służbie miłości” to dobra książka, w sam raz na leniwe popołudnie. Chociaż jeśli ktoś oczekuje powalających na kolana zakończeń, to odsyłam go do innych kryminałów autorstwa Aghaty Christie.