Gdy człowiek jest młody, jest ciekawy samego siebie, ciekawy życia i tego, co może nam ono zaoferować. Równocześnie tak ważne jest poczucie, że robi się coś dobrego. Coś pożytecznego. Chce się wspólnie tworzyć lepszy świat. I nagle znajduje się grupę ludzi, która zdaje się odczuwać w ten sam sposób i która rzeczywiście próbuje robić coś dobrego.

W końcu zostaje się członkiem tej dobrowolnej wspólnoty, gdzie wszyscy walczą o tę samą sprawę i gdzie jest się potrzebnym. Lecz pewnego dnia człowiek budzi się i zauważa, że przez kilka lat wcale nie robił tego, co chciał, że poświęcił się złudzeniu...


Książka opowiada o czterech latach z życia Lotty, kiedy była członkiem ruchu Hare Kryszna. Opisywane wydarzenia są autentyczne. W niektórych wypadkach zmieniono imiona i sytuacje. Wisznupada występuje jednakże pod swoim rzeczywistym imieniem w sekcie. To samo dotyczy także pozostałych guru wymienionych w książce.

Przerażające doświadczenia Lotty nie są czymś unikatowym. Takie przeżycia są udziałem wielu innych młodych ludzi, którzy zostali zniewoleni przez sekty religijne bądź polityczne.

Dlatego ta książka jest ważna. Rodzice, młodzieży, wszyscy pracujący z młodymi... Przeczytajcie ją!

[WAM, 1995]