- Nie pojmuję tych ludzi - żaliła się Panienka Opiekunce, gdy wieczorem były same w swoim tymczasowym domu i Czarownica wcierała jej w dłonie leczniczą maść, która szybko goiła rany. - Są uniżeni, upodleni i zarazem dumni. Przypochlebiają się Najeźdźcom, a równocześnie śpiewają Pieśń Jedyną. Biją się przy koszu z chlebem i oddają staruszce swoją własną porcję, choć staruszka jest obca. Nie mogę ich pojąć. Matka Natura jest dla mnie piękna i zrozumiała. Jej prawa są przejrzyste, choć niekiedy okrutne. Natura Człowieka jest niepojęta...
- Bo coś takiego jak  z b i o r o w a  Natura Człowieka nie istnieje. Jest tylko natura pojedynczych, indywidualnych osób. A każda z nich jest inna - uśmiechnęła się Czarownica. - Jeśli będziesz mieć swojego psa, po pewnym czasie będziesz mogła dużo powiedzieć o psach w ogóle. Ale gdy zaprzyjaźnisz się z jednym tylko człowiekiem, nadal nie będziesz nic wiedzieć o rodzaju ludzkim*.


---
* Dorota Terakowska, "Córka Czarownic", Wydawnictwo Literackie, 1998, s. 119.