Wracając dzisiaj z uczelni, obejrzałam wystawę "Apostoł w podróży służbowej". Właściwie obejrzałam to za dużo powiedzieć. Z trudem obejrzałam to dobre określenie. Akurat jak byłam w połowie trafiło mi się oglądanie wśród rozwrzeszczanych 'dzieciaków' z gimnazjum czy z liceum (sama nie wiem).
Lata to po tym placu jak stado dzikusów, którzy mają totalnie gdzieś wszystkich.
Ja rozumiem, że to może dla nich mało interesujące, że nudno i w ogóle. Ale.
Jak można tak ludziom przeszkadzać? Jeszcze jakoś zniosłam te głośne, wulgarne i piskliwe komentarze co do ilustracji. Ale. No właśnie.
Oglądając, stroję w pewnej odległości, żeby nie przeszkadzać i nie zasłaniać innym oglądającym, to przełażą Ci przed nosem najlepiej całym stadem, bo tak fajniej, albo staną i nosem szorują o wystawę i za przeproszeniem guzik ich obchodzi, że stanęli przed kimś i zasłaniają.
W końcu nie wytrzymałam i zwróciłam im uwagę, no przyznam się, że niezbyt grzecznie, ale już sie we mnie gotowało. Czy naprawdę ja tak dużo wymagam? Zwykłej kultury i trochę przyzwoitości. Czy ja jestem jakaś nie normalna czy to normalka takie zachowanie młodzieży, że tak powiem?