Pożyczył mi tę pozycję kolega, znając moje zamiłowanie do Strugackich i ogólnie do rosyjskiej fantastyki. Cóż to jest? Ano, zbiór opowiadań młodych (a może nie, ja tam im w metryki nie zaglądałam) pisarzy rosyjskich, którzy, jak i ja, lubią, czy też wręcz kochają, twórczość braci Strugackich, no i pokusili się o rozwinięcie bądź kontynuację wątków znanych z ich książek. Według informacji z okładki książki są to "skrzące się pomysłami, błyskotliwe kontynuacje takich powieści, jak »Poniedziałek zaczyna się w sobotę« czy »Piknik na skraju drogi«"[1].

Informacja jaka jest, taka jest, wiadomo, marketing, zachwalać muszą, prawda? Ale już we wstępie pióra samego Borysa Strugackiego zastanowiło mnie jedno zdanie: "Nie będę twierdził, że przeczytałem wszystkie proponowane utwory z jednakową przyjemnością, ale niewątpliwie przeczytałem je z jednakowym zainteresowaniem"[2]- mistrz dyplomacji, zaiste!

Otóż ja przeczytałam z niewątpliwą przyjemnością jedno (JEDNO!) opowiadanie, a pozostałe z nader nikłym zainteresowaniem, jedno nawet odpuściłam, bo mi się zwyczajnie nie chciało w to brnąć. Nudne, zawikłane, nieczytelne, ech, pisać hadko. Może dla superhipermaniaków Strugackich byłyby one interesujące, widać jednak do aż tak elitarnej grupy się nie zaliczam.

Żeby nie było, podam, co mi się podobało: "Krzątanina w czasie" Siergieja Łukjanienki - kontynuacja "Poniedziałku". I pana Łukjanienkę chwalę i zapewniam, że jak jeszcze coś jego pióra dorwę, to przeczytam, bo mnie zainteresował.

A reszty nie polecam.



---
[1] „Światy braci Strugackich. Czas uczniów”, tłum. Edward Dębski, Dom Wydawniczy Rebis, Poznań 2001, tekst z okładki.
[2] Tamże, s. 10.


[Recenzję zamieściłam wcześniej na forum pclab]