Wisława Szymborska to polska noblistka, która tak naprawdę nie chciała zdobyć tej prestiżowej nagrody. Przerażała ją cała otoczka związana z Nagrodą Nobla. Gdy tylko mogła odmawiała spotkań, wywiadów, wyjazdów. Jakże odmienna była jej postawa od postawy dzisiejszych celebrytów. W przeciwieństwie do nich starannie chroniła swoją prywatność. Udzieliła tylko kilku wywiadów, do których odsyłała kolejnych dziennikarzy. Najwięcej o jej życiu prywatnym wiedzieli przyjaciele i osobisty sekretarz Michał Rusinek.

Anna Bikont i Joanna Szczęsna przez wiele lat pisały biografię Wisławy Szymborskiej. Zgodnie przyznały, że była to ciężka praca. Ponieważ nie mogły liczyć na poetkę, która wielu faktów nie pamiętała, przygotowywały się czytając felietony zatytułowane "Lektury nadobowiązkowe", przeprowadzając liczne rozmowy z jej znajomymi i przyjaciółmi oraz oglądając zdjęcia. Zresztą ogrom włożonej pracy widać w imponującej bibliografii.

Z książki wyłania się obraz ciepłej, skromnej kobiety. Oczywiście, nie jest to ideał. Na swoim sumieniu ma "grzechy" młodości. Jednym z nich jest epizod komunistyczny. Pisała wiersze na cześć Stalina, należała do partii, ale po czasie z niej wystąpiła.

Wisława Szymborska poza pisaniem wielkiej poezji zajmowała się też twórczością niższych lotów, można wręcz rzec kiczem. Znana była z układania limeryków, obdarowywania przyjaciół własnoręcznie robionymi kartkami. Często organizowała dla znajomych loteryjki. Nie cierpiała teatru, ale kochała film. Uwielbiała serial "Niewolnica Isaura". Gości częstowała austriackimi zupkami w proszku, później pizzą. Mroziła skrzydełka z KFC.

Poetka poznała wielu wspaniałych ludzi, z którymi przyjaźniła się. Ciekawe są rozdziały poświęcone jej relacji z Adamem Włodkiem, Kornelem Filipowiczem, Czesławem Miłoszem i Michałem Rusinkiem. Ten ostatni, chociaż sporo młodszy od pracodawczyni, znakomicie się z nią rozumiał. Z oddaniem pełnił funkcję osobistego sekretarza.

"Pamiątkowe rupiecie" to również zbiór unikalnych zdjęć Wisławy Szymborskiej. Na szczególną uwagę zasługują te prywatne, robione w gronie najbliższych znajomych. Oddają one urok osobisty poetki, jej skromność i dobrotliwy uśmiech.

W książce pań Bikont i Szczęsnej znajdziemy wiele anegdot, ciekawostek, smaczków. Każdy, kto chciałby poznać bliżej naszą nieżyjącą już noblistkę, powinien sięgnąć po "Pamiątkowe rupiecie".

Pamiątkowe rupiecie: Biografia Wisławy Szymborskiej (Bikont Anna, Szczęsna Joanna)