Życie staje się ciekawsze, między innymi dlatego, że można przeczytać tak fantastyczną książkę jak "Przygoda z owcą" Haruki Murakamiego.
Kiedy skończyłam ją czytać ogarnął mnie smutek czy też żal. Czy dlatego, że wspaniała przygoda dobiegła końca? A może dlatego, że odkryła tak wiele ważnych, ale często niedostrzeganych prawd?

Zwyczajny człowiek, zwyczajne miasto, zwykłe życie... szaro, nieciekawie. Tylko, że naprawdę wcale tak nie jest. Ta szarość, nieciekawość, monotonia jest częścią nas samych i naszego życia. Ludzie są bardzo skryci i chcą się okazać zwyczajni. Sekundy, minuty, dni... a nasze życie opiera się na ciągłym poszukiwaniu. Każdy z nas pragnie odnaleźć swoją "owcę". My wszyscy bezimienni ludzie- ja, ty, on, ona... ludzie zwykli, pełni marzeń i nadziei, ale też sfrustrowani, obarczeni nadmiarem trosk, czy też może genetycznych wad, staramy się odszukać własną tożsamość. A w tym poszukiwaniu, czy to ze strachu, czy też może wstydu przed obnażeniem własnych uczuć i słabości, lubimy zakładać maski- tak jak owczy człowiek. Ukrywamy swoją twarz i własne wnętrze pod maska hybrydy, która zapewnia nam taki bardzo mały, ale zupełnie bezpieczny azyl.