"W przededniu setnej rodziny urodzin Williama S. Burroughsa (1914-97) mnożą się na świecie wystawy, konferencje, festiwale i krytyczne opracowania poświęcone jego twórczości. Nowe pokolenie odkrywa go już nie tylko jako dżentelmena–ćpuna i najbardziej radykalnego pisarza z kręgu beat generation, ale przede wszystkim jako artystę totalnego, wizjonera, którego przesłanie w nowym wieku jest bardziej aktualne, niż kiedykolwiek wcześniej.

Burroughs uznawany jest za jednego z najwybitniejszych, a zarazem i najbardziej kontrowersyjnych amerykańskich pisarzy. Był wzorem dla wielu wybitnych twórców, jak Allen Ginsberg, Jack Kerouac, Ken Kesey, już nie mówiąc o muzykach takich jak Lou Reed, David Bowie, Iggy Pop czy David Byrne. W zasadzie, jak twierdzi J.G. Ballard, Burroughs to najważniejszy pisarz jaki pojawił się po Drugiej Wojnie Światowej. Oczywiście ta twórczość jednych zachwyca, innych odstręcza, czy wręcz przeraża".

z przedmowy Rafała Księżyka "Pył słów, pył obrazów"

[vis-à-vis/Etiuda, 2013]