"Płk Jesremow zagrzewał rosyjskich artylerzystów, a ci czynili nadludzkie wysiłki, aby jeszcze szybciej ostrzeliwać pozycje napoleońskie w miasteczku. W trakcie manewru odwrotnego pod skoncentrowany ogień rosyjskich dział pozycyjnych i lekkich baterii dostały się niedobitki 1. Prowincjonalnego Pułku Piechoty Kroackiej z 2. brygady gen. Mikołaja Roussel d'Hurbal. Pułk Kroatów niemal przestał istnieć. Żołnierze 13. dywizji zostali wyparci z Małojarosławca w okolice przedmieścia, gdzie utrzymali się w zawczasu obsadzonych domach przedmieścia. Prawobrzeżna część Małojarosławca znalazła się ponownie w rękach Rosjan".


Bitwa o Małojarosławiec była niezwykle istotnym, acz nietypowym starciem. W batalii, która rozegrała się na prawym (południowym) brzegu Łuży, ze strony napoleońskiej zaangażowany był tylko IV "włoski" korpus Wielkiej Armii dowodzony przez wicekróla Włoch Eugeniusza de Beauharnais ks. Wenecji. Ponadto zaraz po tej rozprawie awangardy Wielkiej Armii Napoleon nie zdecydował się na starcie głównych sił z armią feldmarszałka Michała Kutuzowa. Wkrótce też ostatecznie zrezygnował z marszu przez południowe, zasobne w żywność i furaż gubernie Rosji.

[Bellona, 2008]