Książka ta należy do powieści, które pomagają zakłopotanemu czytelnikowi "przejrzeć na oczy". Ponadto pokazuje, do jakiego stopnia potrafi stoczyć się zdesperowany człowiek.

Bohaterem jest słynny malarz żyjący na przełomie dziewiętnastego i dwudziestego wieku, jakim był hrabia Henryk Toulouse-Lautrec. Pomimo wygód i wspaniałych warunków do życia, nie zaznał szczęścia ani w dzieciństwie, ani w dorosłym życiu. W wieku kilku lat uległ chorobie, która "zrujnowała" mu dalsze życie. Od tego czasu stał się karłem noszącym okulary (co w tamtych czasach było wręcz oszpecające), który na dodatek poruszał się o lasce. W jednej chwili stał się brzydki, a jego wizerunek znacznie różnił się od jego znakomitego pochodzenia, ponadto stracił kontakt ze swoim ojcem, który cenił sobie wytworność. Ale to, co dla Henryka było najważniejsze zostało zrealizowane - w końcu został słynnym malarzem, którego dzieła możemy podziwiać w Luwrze.

Kolejne rozdziały przenoszą czytelnika w dorosłe życie. Poznajemy przyjaciół bohatera, w tym także znanego Vincenta van Gogha, ale co najważniejsze - a zarazem najsmutniejsze - ukazuje nam to, jak ludzie potrafią być obojętni i okrutni wobec osoby, która różni się od nich wyglądem. Największym zawodem dla Henryka było przypadkowe poznanie, a właściwie uratowanie z opresji pewnej prostytutki imieniem Maria. Miała ona zostać aresztowana pod zarzutem proponowania swoich "usług" przechodniom, ale bohater wstawił się za nią, a Maria została oczyszczona z zarzutów. Dziewczyna skorzystała z propozycji Henryka i zatrzymała się u niego na jedną noc. Początkowo on uznawał ją za zwykłą plugawą ulicznicę, ale później zdał sobie sprawę, jaka jest zmysłowa. Wtenczas kiedy zachwycał się jej urodą i charakterem, ona grała na jego uczuciach: naśmiewała się z jego kalectwa, wytykała brzydotę, zdradzała i żądała pieniędzy.

Nie mam zamiaru streszczać całości powieści, ponieważ chciałbym, aby ta książka odniosła sukces na tej stronie, a uważam, że powyższy akapit mógł zaciekawić, zatem proszę o przeczytanie "Moulin Rouge". Jeżeli ktoś uważa, że biografia malarza nie może być ciekawą powieścią, to jednak proszę o zapoznanie się z nią chociaż ze względu na to, jak postrzegano Paryż ponad sto lat temu. Podczas gdy teraz jest on uważany za miasto o wielkim poczuciu gustu i wyrafinowaniu, to wtedy duża część jego mieszkańców stanowczo nie zachowywała klasy. Liczę na to, że recenzja ta pomoże w sięgnięciu po tę lekturę nie teraz, ale chociaż za jakiś czas. Gwarantuję, iż będzie ona wspaniałym sposobem na odprężenie.