Naciśnij mnie (Tullet Hervé) (4,0)
Sceptycznie podchodzę do "książek interaktywnych". Na szczęście ta jest interaktywna tradycyjnie (pocieramy kartki, trzęsiemy książką, dmuchamy i klaszczemy). Widząc entuzjastyczne nastawienie najmłodszych odbiorców, przyznaję, że pomysł jest dobry.

Blizny po ewolucji: Co nasze ciała mówią nam o pochodzeniu człowieka (Morgan Elaine) (3,5)
Autorka z publicystycznym zacięciem przedstawia hipotezę "wodnej małpy" wywodzącą pochodzenie gatunków z rodzaju Homo ze środowiska wodnego, w którym miały wyewoluować fizyczne cechy odróżniające ludzi od innych człowiekowatych. O tym samym możemy posłuchać w ramach jej krótkiego wykładu w ramach projektu TED: http://www.ted.com/talks/elaine_morgan_says_we_evo​lved_from_aquatic_apes.html
Książka jest wciągająca i ciekawa. Niestety ocenę obniżają:
- brak opracowania naukowego (we wstępie lub posłowiu można by odnieść się do aktualnego stanu dyskusji nad hipotezą - minęło 20 lat od pierwodruku),
- przypisy tłumaczki powołujące się na Wikipedię,
- styl autorki zbyt często staje się zbyt napastliwy wobec przeciwników hipotezy, nie odnoszący się do merytoryki, a wyśmiewający oponentów.

Jak Jeżyk z Prosiaczkiem Boga szukali i co z tego wynikło (Schmidt-Salomon Michael, Nyncke Helge) (2,0)
Książka reklamowana jako przełomowa i nowatorska, bowiem skierowana do dzieci przedstawia trzy wielkie religie monoteistyczne (Judaizm, Chrześcijaństwo i Islam) z punktu widzenia ateisty. Ma być na dodatek śmieszna. Jak dla mnie tekst wzbudza co najwyżej uśmiech zażenowania. Cały "humor" polega na dosłownym rozumieniu tekstów religijnych, czy nakazów wiary i doprowadzaniu ich do absurdu. Na przykład zwierzątka martwią się losem zwierzątek zatopionych przez złego boga podczas potopu. Hostię prosiaczek zjada jako "ciasteczka", a od islamu odstrasza obowiązek pięciokrotnego "mycia" w ciągu dnia. Bardzo to wszystko płytkie i urągające inteligencji odbiorcy.
Osobno potraktować trzeba ilustracje. Okropne, bazujące na stereotypach (np. jeśli biskup to obowiązkowo otyły). Twarze rabina, biskupa, czy muftiego wykrzywione grymasami nienawiści. Wszystko w stylu, jakiego nie powstydziliby się naziści rysujący karykatury Żydów, czy komunistyczni autorzy plakatów typu "AK - zapluty karzeł reakcji".

Ciała i dusze (Meersch Maxence van der) (5,0)
Historia o środowisku lekarskim (szczególnie jednej rodzinie) we Francji w latach 30-tych XX wieku. Naturalistyczne opisy wzbudzają skrajne emocje (genialna scena cesarskiego cięcia Mariety). Nie sposób przejść wobec tej książki obojętnie. Polecam.

Miłośnik wulkanów (Sontag Susan) (5,0)
Napisałem więcej tutaj: Cavaliere i wulkany

A lasy wiecznie śpiewają (Gulbranssen Trygve) (3,0)
Zupełnie mnie nie przekonuje zimny nastrój, opisy przyrody, czy przezywający rozterki miłosne bohaterowie. Nie pomaga strasznie archaiczny rodzaj narracji. Niemniej jednak nie jest to książka zła. Ale tylko dla miłośników tego typu prozy.

Życie snem (Calderón de la Barca Pedro (Kalderon)) (4,0)
Klasyka, która nadal ma nam sporo do zaoferowania. Bez problemu wyobrażam sobie uwspółcześnioną wersję tego dramatu, lub film. Na dodatek akcja dzieje się w Polsce. Warto przeczytać.

Zbrodnia Sylwestra Bonnard (France Anatole (właśc. Thibault Jacques Anatole François)) (4,0)
Przesympatyczny bohater - bibliofil każdego czytelnika wprowadzi w dobry nastrój. Lekturze towarzyszy pogodna atmosfera. Relacja Sylwestra z usługująca mu Teresą nieodparcie na myśl nasunęła mi podobną parę z "Auto da fe" Canettiego (choć nastrój tam był skrajnie odmienny).