O czym jest ta książka?

Autor krytykuje krytyków czasów współczesnych i przekonuje, że po zawrotnych postępach naszej cywilizacji w doskonaleniu użytecznych przedmiotów nadchodzi era doskonalenia się samych ludzi, czas ekspansji pięknych umysłów, zachłannych na wiedzę i mądrość, wolnych od fanatyzmu i przesądów. Współczesny wzrost autonomii jednostek, któremu towarzyszy słabnięcie wpływu wychowawców, otwiera najszersze jak dotąd pole dla autokreacji. Jednak realizacja tej zaniedbywanej idei czeka dopiero na swój moment, bowiem wciąż jeszcze na pracowników wychowują nas specjaliści, a na ludzi – amatorzy.

Zwiększanie kompetencji autokreacyjnej jest potrzebne, dlatego że trudnej pracy nad osobistym rozwojem nie zastąpi żadne oddziaływanie czysto zewnętrzne. To sam człowiek – każdy z nas – na drodze do samoakceptacji musi uporać się z nieuchronnymi konfliktami wewnętrznymi oraz pułapkami iluzji i zakłamania.

Część dotychczasowych czytelników zafrapowały fragmenty dotyczące autodystansu, autoironii i reakcji na krytykę, innym spodobała się obfitość odwołań do dziedzictwa filozofii i historii powszechnej oraz kpiarski miejscami ton wywodów.

Zbigniew Pietrasiński


Profesor dr hab. Zbigniew Pietrasiński przez wiele lat związany był z Uniwersytetem Warszawskim, a następnie pracował w Instytucie Psychologii PAN. W roku 1996 profesor Pietrasiński został jednym z trzech założycieli Wyższej Szkoły Psychologii Społecznej w Warszawie, w której to uczelni konsekwentnie realizuje zamysł integracji kształcenia umysłu z formowaniem osobowości poprzez wspomaganie rozwoju kompetencji autokreacyjnej oraz mądrości uczniów, studentów i ludzi dorosłych.

Już od kilkudziesięciu lat profesor Pietrasiński z pasją popularyzuje psychologię i jej różnorakie zastosowania. Jest autorem kilkunastu książek, z których najistotniejsze to „Sztuka uczenia się” (1960, wyd. VI 1990), „Rozwój człowieka dorosłego” (1990) oraz „Mądrość, czyli świetne wyposażenie umysłu” (2001).

[CiS, 2008]