Dlaczego niektóre wybitne osobowości potrafią przezwyciężyć udręczenie psychiczne i stworzyć nieprzeciętne dzieła sztuki, których artyzm wynika z... szaleństwa? Co decyduje o tym, że szaleństwo i choroba psychiczna nie niszczą umysłu i zdolności kreatywnych, a stają się czynnikiem pozytywnym, tworzywem, z którego rodzi się najwyższej klasy sztuka?

Dlaczego wielu artystów poddaje się depresji i często odbiera sobie życie, podczas gdy inni nadludzkim wysiłkiem odzyskują równowagę psychiczną i ofiarują światu znakomite, często genialne, dzieła?

Autor przedstawia dramatyczne (i niekiedy tragiczne) losy dziesięciu artystów - ikon kultury Zachodu. Pisarze: Virginia Woolf, Sylvia Plath, Ernest Hemingway; malarz Mark Rothko; muzycy: Charles Mingus i Brian Wilson; ludzie ekranu, estrady i sceny: Wacław Niżyński, Marilyn Monroe, Lenny Bruce i Judy Garland. Działali w rozmaitych kontekstach kulturowych i artystycznych, a łączy ich jedno: wszyscy zdołali okiełznać swoją psychikę tak, by wykrzesać z niej twórcze siły. Bardzo prawdopodobne - twierdzi J. A. - że gdyby nie przeżywane dolegliwości wewnętrzne, nigdy nie osiągnęliby tego, czego dokonali.

[Bellona, 2007]