Użytkownik: tubi 23.11.2013 19:07 napisał(a):
Odpowiedź na: witajcie Jak oceniacie... | muszka123456 bardzo ciekawa pozycja, napisana bezpośrednim, charakterystycznym stylem tegoż autora
niedociągnięcia?? rozwiń, zbyt mnie wciągnęła i plusy przesłoniły mi minusy :)
nie no nie wiem co mogło być nie tak

Użytkownik: reniferze 24.12.2013 20:52 napisał(a):
Odpowiedź na: witajcie Jak oceniacie... | muszka123456 Życiorys Grzesiuka jest fascynujący i niepowtarzalny, to na pewno. Ale pod względem literackim "Pięć lat kacetu" jest co najwyżej przeciętne - nadmiar powtórzeń, powierzchowne traktowanie postaci, prześlizgiwanie się po wydarzeniach. Największym minusem dla mnie jest paradoksalnie to, co większość osób chwali - jak trafnie określiła to Michotka, "oswajanie piekła". Cwaniactwo, optymistyczne podejście do życia, niedobór emocji, nieprawdopodobne (choć prawdziwe) happy endy.. nie czułam w tej książce dramatu. Może jestem już zbyt znieczulona codziennymi dawkami tragedii, którymi zasypują nas media? Nie wiem, ale "Pięć lat kacetu" nie należy do tej literatury obozowej, która zrobiła na mnie wrażenie.

Użytkownik: krasnal 24.12.2013 21:19 napisał(a):
Odpowiedź na: Życiorys Grzesiuka jest f... | reniferze Dla mnie to właśnie jest wartością książki - pokazanie życia obozowego od zupełnie innej strony. Przyzwyczailiśmy się do pewnego tonu relacji z obozów czy w ogóle z wojny, bardzo dramatycznego. Grzesiuk pokazuje, że tamten dramat dotyczył ludzi bardzo różnych i nie wszyscy przeżywali go tak samo. Niektórzy w jakiś sposób się znieczulali, oswajali, przenosili słynne warszawskie cwaniactwo do nowych warunków - w jakiś sposób pozostawali sobą, np. zwykłym chłopakiem z Czerniakowa, mimo huraganu dookoła. Dobrze, że jest literatura, która pozwala odczuć całą tragedię tego, co się podczas wojny działo. Ale dobrze też, że jest i taka. A Cafe "Pod Minogą" (Wiech (właśc. Wiechecki Stefan)) czytałaś? Tam są dopiero cudne kawałki! Polecam zresztą audiobooka w czytaniu Zbigniewa Buczkowkiego - z pięknym warszawskim akcentem.

Użytkownik: reniferze 25.12.2013 11:31 napisał(a):
Odpowiedź na: Dla mnie to właśnie jest ... | krasnal Dla mnie właśnie to warszawskie cwaniactwo, opisywane w "Boso, ale w ostrogach", jest bardzo drażniące. Nie lubię takiego slangu, nie lubię takiej subkultury. Może dlatego odbieram tę książkę w trochę inny sposób? Ale sposoby, dzięki którym Grzesiuk sobie radził w obozie, zrobiły na mnie wrażenie - bo to nie było cwaniactwo "warszawskie", tylko "życiowe" :).

Użytkownik: Szeba 26.12.2013 11:06 napisał(a):
Odpowiedź na: Dla mnie to właśnie jest ... | krasnal Myślę, że nawet więcej, niż niektórzy. Oglądałam niedawno film o Danucie Szaflarskiej i ona mówi tam, że w pewnym momencie znieczuliła się na wszystko (chyba dokładnie to słowo pada, na pewno nie "uodporniła") i że to dobrze, bo dzięki temu mogła przetrwać i przetrwała. Z innych rzeczy, które opowiadała łatwo wywnioskować jest, że to była postawa, czy proces powszechny. I w jakiś sposób jest to obok innych rzeczy również miarą dramatu tych ludzi. Może różnie się to objawiało, ale skutek i efekt ten sam. A osobowość bohaterki jest zupełnie inna, niż te, o których wy piszecie.
To tak na marginesie, a film bardzo, bardzo polecam - "Inny świat".

Użytkownik: jakozak 25.12.2013 11:46 napisał(a):
Odpowiedź na: witajcie Jak oceniacie... | muszka123456 Zabierałam się do niej kilka razy. Zawsze z takim samym skutkiem: odkładałam ją po kilkunastu stronach. Nie jestem nią zainteresowana.