Książka "Wybrani" nie trafiła do mnie przypadkowo, bardzo chciałam ją przeczytać i zazdrościłam tym, którzy lekturę mieli już za sobą. Czytanie ich recenzji i opinii upewniło mnie, że pozycja ta jest tym, czego szukam. I powiem szczerze, nie zawiodłam się ani na opiniach blogowych recenzentów, ani na samej książce.

Ali to tak zwana "trudna młodzież", dziewczyna krnąbrna i niepokorna, która za karę zostaje wysłana do szkoły z internatem. Akademia Cymmeria okazuje się bardzo tajemniczym miejscem z całą masą rygorystycznych zasad i bogatych snobów z wpływowych rodzin, do których ona się nie zalicza. Jednakże w bardzo krótkim czasie Ali przestaje traktować szkołę jako miejsce do odbycia kary, a zaczyna uważać ją za dom. Poznaje kilka osób, z niektórymi z nich jej relacja staje się głębsza, przeradza się w przyjaźń, a nawet miłość. Jedyne, co zakłóca tę idyllę to fakt, że wszyscy kłamią. Nikt nie mówi jej prawdy. Wokół pełno jest tajemnic, niedopowiedzeń.

Akcja, choć rozkręca się powoli, wciąga, nie pozwala się oderwać ani na chwilę, i w żaden sposób nie jesteśmy w stanie przewidzieć, co będzie dalej, jak potoczą się wydarzenia, co jeszcze szykuje dla nas C.J. Daugherty.

W "Wybranych" mamy możliwość obserwować, jak z hardej buntowniczki Ali przemienia się w istotę społeczną, widzimy, jak rodzą się jej pierwsze uczucia. A jednocześnie jesteśmy świadkami zbrodni, próby gwałtu, pożaru.

Postaci są dopracowane w każdym szczególe. Wyraziste, niemal żywe. Carter to outsider, dla którego szkoła jest dosłownie domem. Sylvian, uczeń z wymiany, obiekt westchnień wszystkich dam okazuje się nie tym, za kogo go mamy.

Co najbardziej podoba mi się w "Wybranych"? To, że nic nie wiem. I choć niektórzy mogą to uznać za minus, dla mnie to plus. Autorka doskonale buduje napięcie. Gdy odkrywa jedną tajemnicę, w jej miejsce pojawia się nowa. Nic nie jest oczywiste ani przewidywalne.