Rewolucja Francuska to niewątpliwie barwny okres w historii i chętnie opisywany przez historyków, jednak jej reperkusje w obszarze Morza Karaibskiego już mniej, o ile w ogóle się pojawiają w polu zainteresowań. To one właśnie są jednym z tematów książki Alejo Carpentiera, którego do napisania jej zainspirowała bezpośrednio postać Wiktora Hugues, co to najpierw utrzymał dla Francji Gwadelupę dzięki popularyzacji Deklaracji Praw Człowieka i Obywatela, obiecującej wolność i równość niewolnikom, a parę lat później, jako zarządca Gujany Francuskiej, na rozkaz rządu francuskiego przywrócił tam niewolnictwo. Zaiste tak całkowity zwrot poglądów mógłby stanowić podstawę dla fascynującej opowieści o ludzkiej przemianie, niestety, nie ziścił się w tej powieści. Bohaterowie odwiedzają rewolucyjną Francję, próbują szerzyć rewolucję w Hiszpanii, wracają na Karaiby, uczestniczą w wojnie korsarskiej z przeciwnikami rewolucjonistów, uciekają przed prześladowaniami za przynależność do masonerii czy wywrotowców, w zasadzie więc wydarzeń nie brakuje, zarazem jednak nie jest to książka o wartkiej akcji, a autor stara się podejść do wydarzeń historycznych raczej kontemplatywnie, co w kilku miejscach wypada całkiem interesująco. A gdy pisarz bierze się za opisy przyrody czy szarpanego huraganem miasta można wręcz podejrzewać go o mistrzostwo. Jednak powieść nie może się obyć bez bohaterów - niestety; w tym bowiem punkcie pióro Carpentiera po prostu zawodzi: postaci wydają się nieciekawe i płaskie, nawet tak zdawałoby się wieloznaczny w zamyśle Hugues, nie pomaga im też specyficzny sposób pisania dialogów sprawiających wrażenie niemalże streszczeń i czasem zbyt sztucznego zestawienia cytatów.
Od strony redaktorskiej zaś (seria BB Muzy, 1994 r.) - zdarzają się literówki, tu i ówdzie brak też przypisów, np. w odniesieniu do śródtytułów rozdziałów najwyraźniej zaczerpniętych z tytułów grafik Goyi, dobrze że chociaż część tekstów w kreolskim zostało przetłumaczonych...

Eksplozja w katedrze (Carpentier Alejo)