Autora książki zdążyłam już poznać. Wszak z zadowoleniem rozczytuję się ostatnio w jego "Kronikach Spiderwick". Dlatego też od początku nastawiłam się na interesującą lekturę i muszę przyznać, iż jestem ukontentowana :).

Główna bohaterka, Eva Dziewięć, to 12-letnia dziewczynka wychowywana przez Robota-Nianię o imieniu Mat. Gdzie się podziali rodzice dziewczynki, nie wiadomo. Wiemy natomiast, ze za dom służy jej podziemne Sanktuarium sterowane nowoczesnym systemem komputerowym, które Eva nosi, informuje o aktualnym stanie całego organizmu, a rozrywkę zapewniają jej holofilmy. Dowiadujemy się również, że mimo tych wszystkich udogodnień i troskliwej opieki, dziewczynka coraz częściej zadaje sobie pytanie, gdzie są inni ludzie - i właśnie ta kwestia staje się jej główną motywacją do opuszczenia Sanktuarium.

Eva jest ciekawa, co znajduje się na powierzchni. Chce wreszcie na własne oczy ujrzeć drzewa, poczuć powiew wiatru we włosach, a przede wszystkim zamierza odnaleźć innych ludzi. Żeby jednak ta wymarzona wyprawa mogła dojść do skutku, Mat wymusza na dziewczynce zaliczenie odpowiedniego programu szkoleniowego oraz opanowanie podstawowych zasad przetrwania poza ich bezpiecznym domem. Bohaterka nie zamierza jednak czekać, co przejawia się buntem i planem potajemnej ucieczki, który zostaje udaremniony bezpardonowym atakiem na Sanktuarium.

Od tej chwili nic już nie będzie takie samo, a my wraz z Evą zostaniemy wplątani w gąszcz przygód, które czekają nas na powierzchni przedziwnej planety: rzucimy się do ucieczki przed złowrogim Bestiilem, zawrzemy niezwykłe przyjaźnie, a także będziemy podziwiać zdumiewający świat krwiożerczych roślin i wędrujących drzew.

Doprawdy niezwykłą rzeczywistość odmalował przed nami autor. Połączenie "Gwiezdnych wojen" i "Czarnoksiężnika z Krainy Oz", można by rzec. Bogata fauna i flora, czyli mnóstwo niesamowitych stworzeń współegzystujących z najdziwniejszą roślinnością, a także walka dobra ze złem podczas podróży niecodziennej grupy bohaterów. Muszę przyznać, że mnie szczególnie za serce chwyciła postać niesporczaka o wdzięcznym imieniu Otto: to taki stworek niezbyt elokwentny, ale za to o ogromnym sercu, i ciałku też. Po prostu uroczy :).

Akcja nie zatrzymuje się ani na moment i gna nieprzerwanie przez 472 strony, nie mamy więc ani chwili na nudę. Fabuła nie daje odpowiedzi na mnożące się pytania i tym bardziej intryguje. Mnie ta historia szczerze zaciekawiła, a zakończenie upewniło w przekonaniu, że muszę sięgnąć po kontynuację, bo dawno tak dobrze nie bawiłam się przy lekturze powieści skierowanej do młodszych czytelników. Na pewno podrzucę ją w przyszłości swoim pociechom :).

Wisienką na torcie, muszę o tym wspomnieć, jest doprawdy piękne wydanie (Wydawnictwo Znak Emotikon, 2013): w sztywnej oprawie i z dopracowanymi w każdym calu ilustracjami. No i ten zapach! Mówiłam już, że nałogowo wącham książki? Chomik jest naprawdę pod wrażeniem, a książka znalazła już wygodne miejsce na jego półce ;). Cóż więcej mogę rzec? Polecam zarówno starszym, jak i młodszym, i z niecierpliwością wypatruję kontynuacji.