Książka zdobyła pierwszą nagrodę w konkursie literackim Krajowej Agencji Wydawniczej i została przez nią wydana w 1978 roku.

Wydaje się podobna do innych - bohaterowie to rodzina, w której ciągle coś się dzieje. Jednakże wydarzenia są tak niecodzienne, że "Nie głaskać kota pod włos" zasługuje na większą uwagę.

Rodzina składa się z mamy, taty, dwunastoletniego Leszka, o rok młodszej Agnieszki i dwóch Bąbli - Pawła i Beaty, bliźniąt w wieku wczesnoszkolnym. Z pozoru żyją tak, jak inni - w ogromnym bloku, na niewielkiej przestrzeni. Ciasno im, ale za to bardzo wesoło. W miarę uporządkowane życie zmienia się, kiedy mama postanawia zdobyć wyższe wykształcenie. Wynikają z tego bardzo zabawne sytuacje - Bąble próbujące wychowywać "osobnika z marginesu społecznego", czyli Beńka, Agnieszka i jej wyczyny kulinarne i parę innych. W czas największego chaosu zdarza się rzecz najmniej oczekiwana - odwiedziny ciotki Tosi, nazywanej "Rozpacz w kratkę". Całości dopełniają: 10 kg makulatury, Ruda, czyli dziewczyna, w której podkochuje się Leszek i sepleniący Blondas z trzeciego piętra.

Odpowiednia pozycja na poprawę humoru, na oderwanie się od szarej rzeczywistości. Styl pisania Krystyny Boglar jest po prostu miły, "Nie głaskać kota pod włos" czyta się ze sporą przyjemnością. A przeznaczenie powieści dla młodszego czytelnika, o czym świadczą duże litery i obrazki, nie wyklucza przecież starszych moli książkowych.