Rec. Marta Gulińska
Ocena: 5,5/6


Przygody misia ze Stumilowego Lasu cieszą się niesłabnącą popularnością. Ponadczasowe postaci Puchatka i jego przyjaciół bawią i uczą kolejne pokolenia. Wydawnictwo Nasza Księgarnia zrobiło ogromną przyjemność wszystkim miłośnikom misia o bardzo małym rozumku, wydając w swojej jubileuszowej serii Wielką księgę Kubusia Puchatka. Do rąk czytelników trafiło piękne wydanie w twardej oprawie, a w nim oryginalne teksty A.A. Milnego: Kubuś Puchatek, Chatka Puchatka z niezapomnianymi ilustracjami autorstwa Ernesta H. Sheparda oraz Powrót do Stumilowego Lasu Davida Benedictusa z ilustracjami Marka Burgessa.

Kubuś Puchatek i Chatka Puchatka to zbiory opowiadań, które autor stworzył z myślą o swoim synu Christopherze. Przygody zwierząt ze Stumilowego Lasu pełne są ciepła, delikatnej ironii, refleksji i czystej radosnej zabawy. Bohaterowie opowieści mają zróżnicowane charaktery. Znajdziemy wśród nich między innymi Prosiaczka, który boi się niemal wszystkiego, przemądrzałą Sowę, burkliwego Kłapouchego, rozbrykanego Tygrysa, głupiutkiego Puchatka no i oczywiście Krzysia. Mieszkańcy Lasu wiodą raczej beztroskie życie, dni spędzają na przechadzkach i odwiedzinach. Przeżywają wiele wspólnych przygód pełnych humoru, choć zdarzają się też niebezpieczeństwa.

Tytułowy bohater jest oczywiście na pierwszym planie w większości opowiadań. Układa misiowe mruczanki, spędza czas z przyjaciółmi i mimo niewielkiego rozumku bywa odważny i pomysłowy. Wszystkie postaci ze Stumilowego Lasu mają swoje przywary i słabości, ale w sytuacjach niebezpiecznych czy wymagających od nich czegoś niezwykłego, przezwyciężają je. W jednym z rozdziałów Chatki Puchatka, Prosiaczek zdobywa się na bohaterski czyn. Gdy po burzy dom sowy zawalił się i wszyscy przebywający wewnątrz zostali uwięzieni, Prosiaczek wydostaje się z opresji i sprowadza pomoc. Puchatek daje przykład odwagi i sytuacyjnej mądrości, gdy ratuje Prosiaczka podczas powodzi. Mieszkańcy Lasu nie tworzą jednorodnej grupy, bardzo się od siebie różnią, czasami dochodzi do konfliktów i wzajemnych pretensji między nimi. Wszystkie sytuacje jednak wskazują na to, że ich przyjaźń przetrwa każdą próbę i wszystkie problemy w końcu udaje się rozwiązać. Nawet nowe zwierzęta po bliższym poznaniu zostają zaakceptowane i stają się częścią grupy, choć po drodze do tego dochodzi do zabawnych sytuacji. Pojawienie się w lesie Kangurzycy z Maleństwem wzbudziło lekko ksenofobiczne odczucia. Królik z pomocą Puchatka i Prosiaczka planował porwanie Maleństwa, a raczej podmienienie go na Prosiaczka. Plan oczywiście został zrealizowany na opak, Prosiaczek musiał wypić tran i wziąć kąpiel, co skutecznie wybiło mu z głowy podobne psoty. Po przełamaniu lęku przed tym, co nowe i nieznane, mieszkańcy Lasu szybko zaprzyjaźnili się z nowymi przybyszami.

W książce zachwycać może wiele elementów. Od ilustracji począwszy, na narracji kończąc. Specyficzną cechą opowiadań są celowo zastosowane błędy językowe. Wprowadzają genialny komizm sytuacyjny, rozładowują napięcie w sytuacjach poważnych i groźnych. Narracja prowadzona jest niespiesznie, łagodnie, nabiera dobrego tempa, gdy zaczyna się dziać coś nadzwyczajnego.

Wypada wspomnieć osobno o Powrocie do Stumilowego Lasu. To oficjalna kontynuacja przygód Kubusia Puchatka i jego przyjaciół, utrzymana w miarę możliwości w stylu bardzo bliskim oryginałowi. Po jakimś czasie, bliżej nieokreślonym, Krzyś wraca do Lasu. Mieszkańcy urządzają na jego cześć przyjęcie, celebrują spotkanie z przyjacielem, znów mają okazję do wspólnych zabaw i przygód. Pojawia się nowa postać (wydra o imieniu Lotta), zostaje zorganizowany konkurs ortograficzny, powstaje akademia leśna i odbywa się turniej gry w krykieta. Zarówno ilustracje, jak i tekst tylko nieznacznie odbiegają od poprzednich części. Widać, że zarówno autor tekstu, ilustrator i tłumacz (poprzednie części przełożyła Irena Tuwim, kontynuacją zajął się Michał Rusinek) przyłożyli się do swojej pracy. Dzięki ich staraniom powstała bardzo dobra kontynuacja przygód Puchatka.

Kubuś Puchatek to postać ponadczasowa, nawet niezbyt gustowne produkcje Walta Disneya nie zatarły wrażenia, jakie wywiera oryginał i wspomniana kontynuacja. Lektura Wielkiej księgi Kubusia Puchatka będzie prawdziwą przyjemnością dla małych i dużych czytelników.