Zgrabnie skonstruowany świat przedstawiony to duża zaleta "Cząstek elementarnych". Trzeba przyznać, że Houellebecq dysponuje wielką wyobraźnią i dobrym warsztatem, który pozwala wytwory fantazji przekuć na dobrą powieść. Ma też pojęcie o psychologii i... zna się na biologii. Sprawnie posługuje się językiem - zdania, które konstruje są przejrzyste, obficie nasączone treścią, bez zbędnych ozdobników.

Natomiast co do kontrowersyjnej nadzwyczaj treści książki: choć niejednokrotnie chce się płakać nad losem bohaterów, to nigdy nie będą to łzy tak słone, jak te przy lekturze np. "Psa, który jeździł koleją". Krótko mówiąc: ma się poczucie, że tragedie, które przeżywają bohaterowie są również ich zasługą. Bo że świat bywa zły, wiemy wszyscy, ale czy musimy się temu złu tak bezwiednie poddawać, czy musimy dać się zmanipulować?

Sądzę, że w naszej postmodernistycznej rzeczywistości jest jeszcze ciągle wielu takich, którzy chcą i tworzą wokół siebie wysepkę dobra, radości, wierzą w miłość (nawet przychodzącą bardzo późno) i potrafią rozpoznać, a także uszanować piękne sytuacje, które im się przytrafiają, magiczne miejsca, w których bywają i wspaniałych ludzi, których przychodzi im spotkać.

Dużą zaletą tej książki jest to, że prowadzi do takiej refleksji. Warto ją więc przeczytać nie tylko dla przyjemności samej lektury, ale by z radością skonstatować, że to tylko mroczna, pesymistyczna wizja i jeszcze bardziej chcieć się jej przeciwstawić dostrzegając i sprzyjając dobremu kierunkowi, jaki obrało nasze życie.