Mówi się, że jest to historia słynnego oddziału husarii, który stworzony przez Aleksandra Lisowskiego w okresie "Dymitriad" (na początku XVII wieku), siał postrach w całej Europie. W istocie jest to powieść historyczna, w której Lisowski jest jedną z głównych postaci, ale niejedyną i nie najważniejszą.

Złożona z trzech tomów powieść opowiada o dwóch wielkich wojennych kampaniach, z jakimi Rzeczpospolita borykała się na początku siedemnastego wieku. Rozpoczyna się od 1604 roku - od wojny o Inflanty ze Szwecją. Widzimy przebieg kampanii podążając szlakiem niezwykłych zwycięstw wojsk Chodkiewicza. Naszym oczom ukazują się pola bitew, rozpędzone oddziały husarii i przebiegłe manewry utalentowanego hetmana. Autor nie poprzestaje też na opisach działań wojennych i zdarzeń historycznych. Poznajemy bohaterów, których losy splecione są z wątkiem wojennym, ale ich przygody pozostają dla historyków nieznane. Pojawiają się nawet historie miłosne.

Potem powoli akcja przenosi się na obszar Rosji, wraz z teatrem działań wojennych. Nasi bohaterowie angażują się w niepewną imprezę - zbrojne wsparcie żądań Dymitra, rzekomo pełnoprawnego spadkobiercy carskiego tronu, niesłusznie oddalonego z Kremla. W efekcie sprawę popiera również i król Zygmunt, a więc i królewskie wojska pod dowództwem Chodkiewicza.

Widzimy kraj moskiewski w ogniu, szarpany ciągłymi bitwami, oblężeniami, udeptywany końskimi kopytami przeciągających wzdłuż i w szerz armii. A wśród tej wojennej zawieruchy losy poszczególnych bohaterów - ich miłosne perypetie, osobiste tragedie, intrygi, zemsty...

Widzimy puszcze i stepy, którymi przelatują Jeźdźcy Apokalipsy - budzący przerażenie Straceńcy, którym śmierć jest niestraszna, palący wszystko, co spotkają na swej drodze, rozbijający w proch każdą armię, jaka im się odważy przeciwstawić. Przenosimy się do głodujących oblężonych miast, do polskich oddziałów dzielnie broniących się za murami Moskwy, odpierających każdy szturm. I widzimy króla Zygmunta, który nie potrafi wykorzystać żadnego zwycięstwa, a każdą decyzję odwleka "do jutra". Nie płaci swym żołnierzom żołdu, przez co stawia hetmana w coraz to bardziej opłakanej sytuacji...

Powieść ta opisuje bardzo burzliwy okres naszej historii. Pokazuje pewne mechanizmy, które w drugiej połowie wieku doprowadzą do tego, że wielkie mocarstwo, jakim Rzeczpospolita była jeszcze na początku wieku XVII, będzie rozpaczliwie bronić się na trzech frontach, kraj zalewać będą kolejno wrogowie z północy, wschodu i z południa... Jest to okres bezpośrednio poprzedzający historię, jaką znamy z "Trylogii". Ale jest to przede wszystkim powieść o dzielnej polskiej husarii, która w tamtym okresie była najgroźniejszym przeciwnikiem w Europie, "najlepszym rycerzem dysponująca" i wygrywała bitwy, w których przewaga liczebna przeciwnika była tak wielka, że każdy husarski towarzysz miał przeciwko sobie nawet i pięciu przeciwników.

Książka, od której żaden miłośnik Sienkiewicza i jemu podobnych nie będzie się mógł oderwać.