Czasopismo internetowe "Fahrenheit" jest już chyba dobrze zakorzenione w społeczności miłośników literatury fantastycznonaukowej. Nie będę ukrywał, że czytuję je sporadycznie. Wielki Moderator, EuGeniusz Dębski (autor niekiedy lubi się tak podpisywać), pozwolił mi nawet opublikować jakąś recenzję. Dalszego kroku, czyli publikowania opowiadań, już nie zrobiłem. Młodzi są bardziej dynamiczni, a "Fahrenheit" robi swoje i... przechodzi w świat papieru.

Oto tom opowiadań młodych pisarzy; wszystkie o miłości lub kochaniu. Zadano im temat i napisali. Zapewne nie było to łatwe zadanie, bo w krótkich, jakże charakterystycznych dla dzisiejszego języka, opowiadankach o własnym życiu prawie wszyscy dziękują redaktorom. Ale już w samych opowieściach język się zmienia na bardziej literacki, dynamiczny i niekiedy bardzo dojrzały.

Nie mam zamiaru oceniać poszczególnych utworów ani tym bardziej opowiadać o nich, nie chcę też generalizować, bo to za mnie zrobiła redakcja, dając wszystkim opowiadaniom wspólny motyw. Chcę tylko powiedzieć, że nasza młodzież literacka ma znakomite pomysły, coraz sprawniejszą - widać, że jeszcze prowadzoną przez starszych - rękę, coraz lepszy język i humor. Na tym obszarze daje się odczuć jakże silny wpływ Eugeniusza Dębskiego. On ma specyficzne, dosyć błyskotliwe, ale dla mnie męczące poczucie humoru, które skutecznie zaszczepił literackiej młodzieży. Niemniej zapewne dzięki niemu rozwijają swoją wrażliwość. Oby tak dalej.

Jeżeli mam kogoś wyróżniać, to chyba Wiktorię Semrau. Jej opowiadanie "Tylko mnie kochaj" robi wrażenie. Jest za krótkie, może ma pewne luki, ale pozostawia ślad.

Cieszę się, że wychodzą takie zbiory. Niewiele z nich zapamiętuję, ale przecież wystarczy jedna perełka, żeby czekać na następny wysiłek artysty.