Jane Eyre nie miała łatwego dzieciństwa. Jako osierocone niemowlę zamieszkała u niemiłej ciotki, która przy każdej okazji poniżała ją i upokarzała. Kiedy Jane skończyła lat 10, ciotka wysłała ją do szkoły z internatem. Z początku Jane było dość trudno przystosować się do panujących w szkole rygorystycznych zasad, ale po pewnym czasie przyzwyczaiła się i całe serce oddała nauce. Po ośmiu latach w szkole postanowiła zostać guwernantką małej Adele i rozpocząć zupełnie nowe życie. I wtedy poznała opiekuna dziewczynki, Pana Rochestera, którego zaczęła darzyć o wiele silniejszym uczuciem, niż powinna. Wiedziała, że to niewłaściwe, wiedziała, że nie pasuje do bogactw swojego chlebodawcy, ale mimo wszystko uczucie nie gasło...

Jak potoczyły się losy głównej bohaterki? Czy Pan Rochester pokochał Jane? Dowiecie się tego z lektury.

- Mamo, chcę kupić tę książkę. - zawołałam, kiedy zobaczyłam okładkę "Dziwne losy Jane Eyre" na kiermaszu.
- Eee, tam. Jakaś nieznana. - odpowiedziała mama. Wściekłam się. Słyszałam o tej książce. To klasyka!
- Mamo! To klasyka. - zawołałam z goryczą.
- Dobra, bierz ją. - powiedziała.
- I co, fajna? - zapytała się, kiedy skończyłam czytać książkę, a kiedy ujrzała moje szkliste oczy.
- Mamooo... to opowieść o wielkiej miłości. To książka, która uczy wartości miłości. Książka, dzięki której wiemy, że kocha się nie dla wyglądu, ale dla charakteru danej osoby. Kocham tę książkę! - zawołałam.

Moja ocena to 10/10, kocham i polecam tę książkę!!!