Akcja powieści toczy się w dwu miejscach i dwu przestrzeniach czasowych, i jest swoistym studium odchodzenia. Bohaterka, Ann Lord, kobieta po sześćdziesiątce, umiera na raka. Jej umysł jest przyćmiony bólem i środkami przeciwbólowymi, co sprawia, że czas teraźniejszy miesza się jej ze wspomnieniami.

Teraźniejszość to pokój, w którym leży, pielęgniarka, która się nią zajmuje, córki oraz syn, którzy ją odwiedzają, a także przyjaciele i znajomi; i ból. Przeszłość to trzy małżeństwa, mężowie, dzieci i miejsca, w których przebywała. Ale najważniejsze wspomnienia dotyczą jednego wieczoru, jaki spędziła w trakcie wesela swojej przyjaciółki z poznanym dzień wcześniej drużbą - Harrisem Ardenem, nagłego uczucia jakie nią, a wydaje się, że nim również, gwałtownie zawładnęło, i rozwianych nadziei na to, by połączyło ich coś więcej niż ten jeden, jedyny wieczór.

Powieść jest dość trudna w odbiorze za przyczyną mieszania się wątków tak, że nie zawsze od razu daje się rozpoznać, jakiego momentu życia bohaterki dany fragment dotyczy. Wymaga uwagi, ale jest niezwykle wciągająca.

Godna uwagi jest forma powieści - w tym części narracyjnej pisanej jednym ciągiem, bez znaków interpunkcyjnych.


[opinia ukazała się na moim blogu]